De Balans

Overkomt het jou ook wel eens dat je het gevoel hebt dat men over jouw grenzen gaat?

 

Je zegt dan wel dat je het niet wilt of kan, maar naarmate het gesprek of de situatie vordert kom je erachter dat je toch ja hebt gezegd of het toch doet, datgene wat je niet wilde.

 

Hoe komt dat toch?

 Je zet voor je gevoel een grens neer. Maar zo wankel dat men erover heen gaat. Jij staat dan te kijken van hoe kan dat nu? Ik zei toch nee!

 Maar men heeft jouw grens helemaal niet gezien of men ging er zó makkelijk overheen dat men niet door had dat het een gemeende grens was.

 

Dit kan je voorkomen door je niet meer te laten overvallen als men iets van jou wilt.

 Je kan antwoorden dat je er eerst over moet nadenken of dat je in je agenda wilt kijken of je wel kan.

 Dat geeft je tijd om bij jezelf na te gaan of jij het wel wilt en of je wel kan.

 

Als je niet wilt, bedank de vraagsteller dat hij/zij aan je gedacht heeft en zeg dan duidelijk NEE.

 Kom niet in de verleiding om een smoes te verzinnen.

 Vertel als je dat wilt waarom niet maar ga je niet verdedigen. Als je je verdedigd maak je jouw grens steeds meer wankel. De vraagsteller zal argumenten verzinnen waarom je toch wilt of kan.

 

"Nee, ik wil niet" of "Nee, ik kan niet" is goed genoeg.

 

Stel je voor dat jouw "NEE" een muur is, knappe persoon die dat om kan duwen.

 

Het kan heel eng zijn om een grens te zetten. Misschien word je dan niet meer aardig gevonden, of je wordt de volgende keer niet meer gevraagd, of..

Zo kan angst je weerhouden om duidelijk te zeggen wat je wilt en niet wilt.

 

Terwijl je zult merken dat mensen wel degelijk rekening houden met jou als je duidelijk bent.